İsyan

Bugünlerde moral acayip bozuk, sosyal hayatta herşey bombok durumda. Kendimi eve hapsetmiş, tembel tembel yatıp ve kalkmaktan başka birşey yapmıyorum. Kısmen yemek yiyorum, zayıfladım sanki kilo almayı arzu ettiğim şu günlerde. 1 haftadır dershaneye gitmiyorum. Ders de çalışmıyorum. İçimden gelmiyor. Uyuyorum, uykumda da rahat vermiyolar, sürekli kabus görüyorum. Beni korkularımla yüzleştiriyolar. Bitanesinde en sevdiklerimin ölümüne şahit oluyorum, hepsini gözümün önünde öldürüyolar ve uykudan hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyanıyorum. Gün boyu sikindirik bi psikolojiye mahkum oluyorum. Bi başka uykuda, lanet ettiğim yükseklik korkusunu bilen fantezikar 3-5 izmandut gibi herif beni gökdelenden fırlatıyorlar. Bilmem kaç km hızla düşüp parçalanıyorum. Bir başkasında da, şeyleri bilirsiniz köpükleri hani elektronik bi alet aldığınızda zarar görmesin diye onunla kaplarlar. İşte eline onlardan almış bi 20- 30 kişi aynı ortamdayız ve herkes onları duvara sürtüyor. O çıkan ses beni çıldırtıyor, hani 1 saat boyunca yanımda biri yapsa kafayı sıyırırım sanırım. Rüyada deliriyorum resmen. Uyanıyorum, ne alaka diyorum içimden ? Bir başka uykuda gene, atraksiyon arıyorum sağda solda biriyle kavga ediyoruz, sonra ben adam öldürmenin nasıl bir duygu olduğunu anlamak için sırf meraktan adamı öldürüyorum. Cesetini de bok çukurunun birine atıyorum.Ardındansa uykuda bildiğin vicdan azabı çekiyorum ve anlıyorum ki benden katil olmaz.Bir başkasında da, beni öldürüp bi vampir gibi kanımı süzüyolar. Gözüme bata bata izliyorum kabusumda bunu. Belirtmeden geçmiyim, beni kan acayip tutar yani kendi kanım. Başkasının kanı ilgilendirmiyo da, kendi kanıma dayanamıyorum. : P Ardından uykudan midem bulanarak uyanıyorum. Bilinçaltımı sikeyim ya. Normalde zaten bi ton sorunla boğuşuyorum, bu sebeple ayık gezmeyi pek tercih etmiyorum.Uyurken klasik müzik dinlediğim bile oluyor ama gel gör ki korkularım, ekşınlarım, saçmalıklarım beni yalnız bırakmıyor. Yeter amına koyim yeter !

0 yorum:

Yorum Gönder